Recensies: MixedWorldMusic

Reaktion / Xango

De thema’s die Aziza Brahim bezingt zijn niet anders dan die van Mariem Hassan. Beide Sahrawi-zangeressen zijn begaan met het treurige lot van hun volk, bewoners van de Westelijke Sahara. Dit gebied kwam onder Marokkaanse heerschappij nadat Spanje zich er in 1975 uit teruggetrokken had. Maar waar Hassan fel en gedreven klinkt, is Brahim ontspannen. De laatste weet zich daarentegen geruggesteund door Gulili Mankoo, een groep muzikanten die echt een band vormt. Zij geven de wiegende woestijnritmes een steeds andere bedding om doorheen te stromen. Met rock als solide basis, waaieren ze uit in diverse richtingen die de samenstelling van de band weerspiegelen, en de muzikale voorkeuren van de leden. Daarin mag Brahim ook in Braziliaans en Caribisch getinte decors optreden. Maar met name de drums en elektrische gitaar houden de touwtjes strak genoeg in handen om de muziek op koers te houden. Brahim mocht soms wat krachtdadiger zingen. Wat meer adrenaline in haar stem zou de verontwaardiging over jarenlange strijd en ontheemding de juiste zeggingskracht geven. (René van Peer) MixedWorldMusic